Yaklaşıyor

Caným sýkýlýyor.
Ne zaman hayatý seyre dalsam moralim bozuluyor.
Çünkü dýþarýsý insanlýðýný kaybetmiþ varlýklarla dolu.
Samimiyetsiz insanlarýn cývýk hareketleri mide bulandýrýyor.
Yalanýn, düþmanlýðýn ve kötü olan ne varsa her þeyin kokusu sinmiþ etrafa.
Hazýra konmak içine iþlemiþ milletin.
Emek harcamak, çabalamak terk etmiþ dünyayý sanki.
Yaþam anlamýný yitirmiþ.
Ýdealsiz, hayalsiz insanlar yetiþmiþ ne üzücü.
Dostluk kalmamýþ, sevgi yer yarýlýp içine girmiþ.

Aklý baþýnda kimseler tükenme tehlikesi altýna girmiþ.
Þýmarýk þýmarýk, laubali kiþiler,
Kendini insanlardan soðutmak için en etkili sebep haline gelmiþ.
Ciddiyetin c’si bile unutulalý yýllar olmuþ.
Asalet ve sükunet suyunu çekmiþ adeta.
Ýnsanýn insana saygýsý kalmamýþ.

Eskiden yolda yürürken tebessüm edip selam veren insanlar,
Sanki hiç yaþamamýþlar gibi.
Þimdi yoldan geçerken birbirimizin yüzüne bile bakmadan,
Yanýmýzdan düþman geçiyormuþ gibi hissetmek ne kadar da acý bir durum.

Söylesenize, ne oluyor bu dünyaya?
Yoksa kýyamet mi yaklaþýyor...
Sosyal Medyada Paylaşın: