BEYAZ YAKALI ŞİİR...
Beyaz yakalý bir þiir olmak vardý.
Mavi bir özleme kanat açan yalnýzlýðýn boynuzlarýnda
Duran dünya misali
Ya da yangýnlardan kurtarýlmayý bekleyen kayýp aþklarýn
Yanan teninde dokunaklý bir þarký olmak vardý.
Zaman tüketirken ya da tükenirken…
Ýnsan severken belki de evrilirken.
Kýlýksýz bir þairden çýkýp da yola
Kinaye yüklü bir þiiri bozguna uðratmak vardý.
Þeklen mecazi bir açlýk,
Fikren ucube bir þaibe,
Zikren hürmet bilip saygýda kusur eden
Yaramaz bir çocuk olmak vardý.
Kanayan þiirlerin kanatan þehir efsanelerine
Dokunuþu sonra da yalýn gölgelerin
Ufkunda soyulan kabuk kabuk…
Sýrra kadem basan miladýn;
Sondan bir önce hazanýn;
Kýþ odaklý seyrinde yalancý baharýn…
Küllerinde yatan ölü i mgelerden arakladýðým;
Soylarýndan hicap duyan atalarýndan
Sakýnan yalancý sopunun
Sonra da öncesizliðini yarýna ikram eden
Bakir sevdalarýn bile tutsaðý iken her þiir.
Mevsimlerin þerrinden tokat misali hüzün,
Özlemi de yedirdiðim mevsime sitemim
Belki de mevsimsiz gidiþlerine sevdiklerimin
Ama sevilmeyi dileyip de yâd etmekle
Yar olmak arasýnda gidip geldiðim.
Bahar gibi uyandým oysa güne;
Gün de eðlendi benle týpký
Körebe oynayan aþklarýmýn gönderme yaptýðý
Tutumsuz sevda masallarýndan arakladýðým
Kayýp atlý prensin baþ þehri iken yoksunluk;
Belli ki hünkârý bildiðim þehrin seyrindeyim
Yine bir þiir tadýnda olmalý hayat, demeyi
Bile çok görenlerin þerefine her hecem
Ýçimde ukde kalan sicilimden bile yoksunken zaman zaman.
Aldýrmadan yaþasam keþke
Ve aldýrdýðým hezeyanlarýma þirk koþarken iblisi
Bir de günahlarýmý sattýðým pazarcýdan alacaklýyým:
Sanýrsýn ki þaibeli her kelime
Oysaki her biri benim doðmamýþ çocuklarým.
Þimdi dik baþým,
Hep de dik kalacak madem,
Neyin hüznüdür bunca iki büklüm yoksunluk?
Neyin derdi de þiirler örüyorum sýra sýra?
Sonra da saf tutuyorum her dizede
Diz dize olmayý beceremedim belli ki sevdiklerimle
Yoksa kaçýp da saklanýrlar mýydý farklý köþelere?
Gönülsüz olsam keþke yaþamaya,
Gönlümden akan yaþlarý da silmezdim
Üstelik tarumar olanlara da hükmetmezdi kader
Hele yok mu o derli toplu ölümler?
Ve sýðlarda saf tutanlar…
Týpký saf gölgelerin müridi bir iklimden çýkýp da yola
Varmayý ertelediði güncesinde ikbalin,
Bir kazaným babýnda yiten zamanýn
Sonra da uzatmalarý oynarken insan ve þaibeli zaferi.
Gönülden gönle kurulan köprülerde
Aðýr aksak bir kaðný
Yol tutar beni hesabýnda, olmasa da hancý:
Ne de olsa geçen yolun yolcusu
Bir de hanýn çýkmaya dair arka kapýsý
Týpký revnak bir düþ’te düþüþe geçen kelamýn
Kayýp satýr arasýnda saklý
Yarýnýn þimdiden maðlup neþesi
Týpký kaygýlý bir þiirin baþýndan çýkýp da yola
Sonlanmasýný istemeyen yorgun þairin de
Kaçamak bakýþlarýnda ölürken usul usul.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.