Ah be bi’tanem! Sen de olmasan diyorum, umutsuz bir mevsime savurur ayaklarým halsizliðimi. Sevdasýz bir iklimde körelir düþlerim, uyur huzurum, gönlüm hüzünleri giyer ve üþütür yokluðun, kavurur hasretin... Geceler ömrümün baþ ucunda nöbet tutarken gündüzlerim suçlu misali tutuklanýr.
Sessizlikteyken gökyüzüm, bulutlarla oynaþýr güneþ. Iþýklar karanlýkla dost olur. Sensizlik namýna dökülür tüm anlamlar, dilim ansýzýn susar, fikrim yaþlanýr, kýrýþýr bakýþlarým ve bedenim, çöllerde kayýp misali ellerine susar. Ben erirken hasretinde, dokunuþlar seraplara dalar.
Ah be baharým! Sen de olmasan diyorum, peþinde yiter sözcüklerim, peþine düþer bedensiz ruhum. Ýþte bu yüzden, doðum günün kutlu olsun demiyorum. ÝYÝ KÝ VARSIN diyorum
Her bir var oluþ yýldönümü, aðýr aðýr yaklaþtýr bizleri aslýnda, yok oluþ gününe ve her yok oluþ baþlangýcýdýr yeni hüzünlerin. Ben iþte tam da bu yüzden, doðum günün kutlu olsun demiyorum. ÝYÝ KÝ VARSIN diyorum.
Ah be bi’tanem! Bir de anlatabilsem diyorum, beni sen yapan cümlelerimi.
Sonsuzum benim, doðum günün kutlu olsun demiyorum. ÝYÝ KÝ DOÐDUN, ÝYÝ KÝ SENÝ GÖRDÜM diyorum.
Son sözüm benim, SENÝ SEVÝYORUM,SENÝ SEVÝYORUM, SENÝ SEVÝYORUM.... Sosyal Medyada Paylaşın:
YUNUSHORUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.