Kafesteki bir minicik kuþun,
Kafes kapýsýnýn birden açýlýp,
Bir odada uçabildiði,
Bir duvardan, diðer duvara çarpýp,
Konmaya çalýþýp düþtüðü,
Uçmayý unutmuþ kanatlarý,
Kadar mý? Özgürlük...
Koskoca ülkenin, bir þehrinde,
Bina yýðýnlarýnýn arasýnda,
Aðacý özleyerek, oksijensiz
Nefes alýp vermeye çalýþýrken,
Çocuk seslerinin kalmadýðý,
Yürümeye zorlu, korktuðun,
Yollarýn sonunun ayný olduðu,
Yerlerde mi? Özgürlük...
Düþüncelerini kendine saklayýp,
Haykýrmak istenileni hep yutup,
Kabuslarýn bile hafif kaldýðý,
Korkulu, güvensiz, dünyanýn,
Bize daha neler getireceðini bilmeden,
Kendi yazýp kendi oynadýðýmýz filmin
Baþrolüne kapýlmýþken,
Yönetmenin birden sesi ile irkildiðimiz;
Olmadý baþtan demesi,
Tekrar tekrar oynamak...
Bunun adý mý? Özgürlük...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.