KARANLIKLARDA KAYBOLURUM

son yolculuðunda
dönüþü olmayan yola gider gibi
rötar yapmasý istenen uçaðýnda
bir akþam üstü uðurlarken seni
týka basa doldurduðun bavulun elinde
birde sýrtladýðýn günahlarýndý üzerinde
gidiyordun sen
ufukta kaybolan güneþle birlikte
arkandan baka kalan ben
belliki acelen vardý
randevuya gecikme telaþý ile
girerken aprona
unuttun el sallamayý bile
son kez çevirdiðinde baþýný
vardý acý bir tebessüm yüzünde
sözlerin vardý sanki söyleyecek
yarým kalmýþ gibi
zor tuttum kendimi
aðladýðýmý görmemen için

akþam geceye hazýr
bürünüyor griler siyaha
etraf gibi ruhumda karanlýk
olsada yüreðim bir çýnar gibi
düþtü bitap bedenim
atamýyor içinden sevgini
ve gittin gözyaþlarý eþliðinde
paramparça artýk hayallerim
gidiþinle baþladý matemim
gün batýmý serinliðinde
akþam sefalarý eþlik eder yaralý yüreðime
kapanýr gözlerim dalar giderim
yolcu ettiðim düþler alemine
tek isteðim vardý
seninle birlikte yaþamak ve yaþlanmak
tutup ellerinden býrakmadan
hissetmek nefesini
olmadý bir tanem beceremedik
sevdiðimiz gibi sevemedik
ve biz bizde bittik ...



Refik
04 . 10 . 2017
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: