SESSİZ ÇIĞLIKLARIMDA SEN

al gülüþlerini ver düþlerimi geri
boþ hayaller peþinden koþturma beni
yüreðime sinsice girdiðinden beri
gözlerimin yaþý hiç dinmedi

bilemezdim yolumun çýkmaz olduðunu
karanlýklarla bütünleþeceðimi
beni yolumdan seni solumdan edeceðini
nerden bilirdim
en sakin fýrtýnalarda bile yerimden söküleceðimi
bulutlarýn arkasýna saklanýp gideceðini

baka kaldým ardýndan
buðulu gözlerimle
sabahla baþlar sensizliðim
kalabalýklar içinde yalnýzlýðým
beklerim geceyi hasretle
sensiz çaresiz
esir alýr gözyaþlarým beni

hapsindeyim gözlerinin
zemheri ayazýnda titrese de yüreðim
bitmeyecek sana olan sevgim
yazdým adýný buðulu camlara
senden aný mektuplarý
okuyorum bir daha
soðuk terler döküyorum her satýrýnda

is kokulu hava yakýyor genzimi
unutmak mümkün mü
sitem dolu sözlerini
düðümleniyor boðazýmda kelimeler
hani diyordukya aramýzda kalsýn
ebedi sevgimiz mezara kadar
gömsek de kuma atsak da suya
dilim sýr tutmuyor artýk
sessiz çýðlýklarým seni çaðýrýyor ...




Refik
01 . 10 . 2017
Ýstanbul



Sosyal Medyada Paylaşın: