Bu gece mehtap yok, her yer karanlýk
Uykum yok gündüzüm, gecem karýþýk
Oturmuþ konuþurum, kendi kendimle
Uykum yok, gündüzüm gecem karýþýk.
Yaðmur var soðuk var, baktým dýþarda
Þimþekler düþmekte, karþý daðlara
Kaldým’ da gurbette, yalnýz baþýma
Uykum yok, gündüzüm gecem karýþýk.
Çýktým’ da balkona, gece yarýsý
Seyrettim balkondan, bizim yollarý
Aklýma geldi’ de Toros daðlarý
Uykum yok, gündüzüm gecem karýþýk.
Balkondan, yaðmura bakýp dururken
Bir baktým ay çýkmýþ, bulut içinden
Baðýrdým, mehtaba bakýp sevinçten
Uykum yok, gündüzüm gecem karýþýk.
Sevinçten bakarken ben ay yüzüne
Þap dedi bir þeyler, birden yüzümde
Yaðacak kaç dedim, kendi kendime
Uykum yok, gündüzüm gecem karýþýk.
Baktýkça balkondan bizim yollara
Þaþýrdým sel olmuþ yaðan yaðmura
Bir þimþek çaktý da yine daðlarda
Uykum yok, gündüzüm gecem karýþýk.
Derlerdir güzeldir gelen son bahar
Bilmezler þu bende, açar yaralar
Güz günü göçer’ de, bizde turnalar
Uykum yok, gündüzüm gecem karýþýk.
30 Eylül 17
Ahmet Yüksel Þanlý er