Eðer gelebilseydim, Bir an bile düþünmezdim. Yolun sonu belli, Yolun sonu vuslat, Bir gün mutlaka, Gerçekleþecek o kavuþmak. Sen gittin. Bir bilinmezlikti, Mümkün deðil Seni buralarda arayýp sormak.
Eðer gelebilseydim, Bir an bile düþünmezdim. Sensiz ne kadar da anlamsýzmýþ Bu hayatta tek baþýna yaþamak. Þimdi, günleri geçiriyorum, Aylarý, mevsimleri geçiriyorum üzerimden, Yýllar Sonbahar yapraklarý gibi, Düþüyorlar gözlerimden. Nisan ve Eylül yaðmurlarý gibiyim Durmadan topraðýna düþen. Islanýyor kirpiklerim, Acýyor yüreðim, Avunuyorum sadece Gök yüzün de yýldýzla her gece. Her gece o yýldýza bakýyor, Seninle konuþuyorum, Duyuyorsun, biliyorum.
Eðer gelebilseydim, Bir an bile düþünmezdim. Sadece kavuþacaðýmýz günü bekliyorum. Yolun sonu belli, Yolun sonu vuslat... Bir gün mutlaka, Mutlaka gerçekleþecek Bitecek bu ayrýlýk, Gerçekleþecek kavuþmak.
Gürsel Pal
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gürsel Pal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.