SEN Kİ FITRATIMDA...

Sebepsiz kaygýlarým var
Zannýmca unutulduðum
Zerrece inanmayý unuttuðum.
Zanlar, sözler, þerler;
Zamandan ýrak bir yalnýzlýk benimki
Konakladýðým satýrlarda tekdüze;
Kerelerce aldatýldýðým onca izlekte
Serildiðim gönül gözünden þeffaf bir rahlede
Yine þavkýnda aþk,
Makbulümdür bil ki karþýlýðýnda ettiðim bunca niyaz;
Yine þerh düþtüðüm aþka biat yaþamýþlýðým;
Yaþamaktansa rahmete susamýþlýðým.

Belki deli belki fazlasýyla eðri;
Belki yalnýz belki koruklarýn ilahýnda
Deli fermaný ömrün ve yüreðin;
Sonra da adýmlayýp geri geri
Varmayý defalarca ertelediðim.

Ne mi isterim?
Hâþâ, çok þey deðil!
Neyden mi ibaretim dünya denen kervanda?
Elbette nezdinde bir kum zerresiyim.

Mademki susmakla mükellefim
Çok görme asla, yazmayý aþk bellediðim
Þu köhne þiirlerimde
Yüreðimle çýktýðým gezintinin yüzü suyu hürmetine
Bir miadý doldurup
Bir de miladý aþka özenen bir þeyh vasfýnda
Gölgemden gayri sahip olduðum
Hazzýn da namýna yakýþýr bir kulsa
Gönülden vakýf olduðum hidayete kucak açan
Bedeni deðil de ruhuyla yaþamaya doyamayan
Ne isem belki de kimliðimdense
Kinini evrenin lav ettiðim;
Kimlere rast gelsem de demeyip
Ýlahi Aþkýn gücüne eriþebilmeyi dilediðim…

Bir ney tadýnda dizsem de notalarý;
Þevkine ermeyi þerh düþtüðüm hüznün doruðuna
Ermeyi þiar edindiðim hangi kayýpsa
Kaybolana rahmet yüklerken evren;
Sunumunda lal þiirlerin;
Bir çelme daha takýlsa benliðime
Ne gam, sen ki fýtratýmda
Aþka biat bir özneyi nasýl yok sayarým?

Densizliðin minvalinde
Derli toplu olmaksa mecalsiz dönendiðim;
Kýymetsizliðin nazarýnda büklüm büklüm
Cümleleri sur bellediðim
Ve yalanlarý sehven gömüp
Gerçeklerin peþine düþtüðüm gün ve gece.

Zaman zaten kayýp mýsralarýn baþþehri
Yalan hepten mihenk taþý
Adýna beþer denen canlýnýn zaman zaman panzehiri:
Bu iþte miladým, sen sevgili:
Görmeyi dilediðin deðil de
Görmek istediðin bir si mgeyim belli ki
Ufkunda aþka düþen nice yetimin de
Boyun borcu
Bir de diyemediklerime yüklenip
Düþmüþsem bir kez peþine
Tedirgin deðil de temkinli yüreklerin
Sihrine kapýlmýþ þehla bir rahle olsam da
Ölümün utkunda ölümsüz bir sure
Yine aþk tadýnda ve beyit beyit
Gömmeyi deðil de görmeyi dilediðim
Bunca gölgenin boyutsuzluðunda
Sevme özürlü kim ise.

Dilediðim deðil de dilendiðime
Naçar bir yürek boyunduruðunda
Gülmeyi deðil gülümsemeyi giyindiðim
Bir çiçek tadýnda
Bazense ismim deðil de unutulduðum nice köþede
Bir þarký tadýnda,
Ölümlü güncemde sayýsýz niyaz
Yine yüreðin tarhýna ektiðim
Deli bir i mgeyim,
Sevgiden yana yoksun kim ise
Varsýn gelsin dokunsun þu kayýp ve yorgun mýsralara.
Gönül gözümde buyur ettiðim onca minnete de
Boyun eðmem bil ki
Bir de sehven yenildiðim evrende
Baþýboþ düzenin de kayýp menzilinde
Zýrhýmdan yoksun olamam
Hele ki fýtratým aþk ve inanç ile donanmýþken.

Þimdilerin yoksunuyum ki düne özgü;
Yarýnlarýn da kayýp kýtasýyým
Andan kopuk bir iklimde serili;
Zaaflarýmýn bekçisiyim madem cennete kucak açmýþ
Cehennemi yaþasam ne çýkar
Dünyada zaten günah boyumuzu aþmýþ.
Zýpkýn misali yürek istila edilesi;
Zehrolan deðil de zikrettiðim
Avuç avuç umudu günümle ziyan ettiðim.

Bir bense bana yakýn
Bir de sen demeyi unuttuðum çocuk yaným.
Ne kapalý ne zincirli;
Ne tutsak ne de kader kadar iþkilli
Tövbelerim ve günahlarým;
Þükrüm ve sevaplarým,
Belki doðru belki yalan;
Yine de karþýmdakine her daim inandýðým.





Sosyal Medyada Paylaşın: