SEVDİKÇE KENDİMİ UNUTTUĞUM...
Gökte saklý olmasýndansa tamah ettiðim yoksunluk,
Gözlerinde kýsýk bir tebessüm
Yarýmadalarýn birikintisine söz geçiremediðim
Onca ýslak ve menfi acý
Yine gölgelendiðim,
Yine süslenmeyi tehir ettiðim bir gece yarýsý.
Açýk pencerem,
Toz duman olsam ne gam!
Ne gam, ölmeyi bile beceremediðim
Kabý kayýp eylül güncem,
Ýçinde tezat, yorgun günler ve haftalar
Ýçime çeksem de solsam ne fayda,
Nedenlerin üstünü örttüðüm þiirin kabrinde
Bir sure de sen okusan keþke
Ölmeyi çok gören ve kaderin gazabýna
Yenik düþen iblis kadar
Kuru sýký bir öfke
Yine mecazi, yine metazori
Nice nida kopup gelirken baðrýndan
Ömürlük kaygýlarýn girdabýnda
Biz olmayý beceremediðim bir yalan olsan keþke.
Yorgun kalplerin yorduðu beyitler;
Toz konduramadýðým çocuksu gülüþler
Yine saklý tuttuðum balyalarýnda geçmiþin,
Seyrine doymak ne kelime,
Bakmaya dahi kýyamazken
Lüle saçlarýna mert kelamýn;
Yandan çarklý savruluþlarýna
Verilen hükümlerin cephesinde
Bir rahleye serilsem keþke hece hece.
Þimdilerin yanýk türküsü
Adý olmayan o münafýk baykuþ;
Dünlerin reçinesi
Yine kozamda saklý tuttuðum kelebek gülüþlerin
Miri, piri sen yalnýzlýk!
Gidip de gelmeyi becerse dediklerimden yana
Hayli dertli baþým, demek bile
Mütecessis bir ikrar
Hele ki sýrtýný sývazladýðým bunca akýmýn
Þeceresini tutan melekler bile kayýplarda
Yorgun ellerinde kanayan sureler,
Kýrýk kanatlarýnda vakur bir sima,
Semalarýn Tanrýsý ölüm adýna
Kovup da geri dönmeyi maharet bilen
Yaslarýn kovuðunda üç beþ sönük ferman
Yine boyutsuzluðun gücüne tav olduðum evrenin
Ara sekmelerinde biz, sefil faniler
Artýk neyin derdine düþüp de
Derman belledik bir þiiri bir de mezarý.
Hâþâ, Tanrým, sen koru aklýmý
Bir kürek daha atsa keþke mezarlýk bekçisi
Bir de demlendiðimizi bilmeden
Derlediðimiz hikâyelerde dirilsek mahþer öncesi,
Senlik bir mizaç,
Benlik o garip telaþ,
Sardýkça dünü yarýna,
Ördükçe günü bin bir niyazla
Batýlýnda ömrün,
Demir attýðým o pencere,
Kýrýk kanadýnda tüneyen bir kuþu konuk etmiþken
Ömürlük cennetime.
Günün imbiðinden ölüm dökülüyor arsýzca,
Ýklimsiz bir ay Eylül’ün þerri,
Yine de koru aklýmý, demeye kalmazken mecalim
Tasý taraðý toplayýp da nerelere gitmeli?
Aklýma konan bir tebessüm
Yüzünden kayanlar;
Sözsüz bir melodram
Kalbinde vuku bulanlar.
Zaman da sancýlý en alasýndan;
Sevi dilinde yorgun bir fýtrat yine ezelden,
Kalp gözüme biat, eklediklerim ömre;
Ben hancý, sen yolcu demek ki yoksa maharet?
Bitap düþtüm düþeli hüznün bam telinde,
Sevip sevip gömüldüðüm hangi ara dere?
Þimdilerde sancým, dünlerde kaybým
Yarýnlardan da mý medet ummayým?
Afakî bir gülüþ, yüreðin buklelerine sarýlý;
Sarý da bir hüzün
Eylül’ün düðününe yaraþýr;
Kambersiz dediðime de bakma sakýn
Saklý tuttuðum dileklerim bile yol yorgunu.
Telaþýmdan yana derdim;
Deyip deyip de neye yettim?
Hele ki ucunda yanýk bir mektup,
Sað yaným varsýn olsun tutuk
Solumsa sadece sana tutsak.
Gün de ölümlü bu þiir gibi,
Aþk ise nedamet
Týpký derviþin zikri gibi,
Yandýkça kovduðum mizacým;
Kardýkça daldýðým hatýralarým;
Sevdikçe kendimi unuttuðum;
Saydýkça serildiðim o mahzende en koruk acýyým iþte
Dediklerimden kasýt bil ki demediklerimden
Yana dertliyim iþin aslý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.