ah ulan! Ah Babamýn cebinden düþerken çocukluðum Döküldü yine kavruk topraklara Elimde kalan son hediyen topacým...
Sahi bu biz miyiz? Ayda! Biz miyiz rengi soluk tenli mutluluk Gerçekten bittik mi biz? Hani Hicretin sadece yüreðimeydi?
...
Gittiðin yerden bir bardak soðuk su yolla Ayda Kursaðýmda býraktýðýn bütün heveslere gelsin...
Soðuk bir haziran gecesinin Ertesi sabahýnda yazýyorum sana bu kibirsiz cümleleri Koynunda sakla ki üþümesin...
Bir kaç sabah cümlelerimle dertleþ Ya da boþver gitsin... Ki postacý gelirse kapýna öyle birini tanýmýyorum de Ýade-i taahüt et yüreðimi yüreðime...
Bir kaç zaman sonra unutmuþ gibi yaparým ben de Bir kaç þiir yazarým adýna Adýndan öteye gitmeden saklanýrým cümle arasý boþluklarda Ki belki cümleler arasýnda adýnla yanyana gelirim Ayda!
Ayda! Dilimin söylediði en güzel sözcük Hep güzel kalacaksýn dilimde... Hoþ kal... Kelebeklerin ömrü kadar mutlu kal...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cihan47 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.