bin bir türlü sevdim seni,
mart karýnda býraktýðým izde
nisan yaðmurlarýnda
gün batýmýnda;
iþlenmemiþ demirde
örste
çekiçte,
filizlendi kalbim
sevgimin sürgününde sevdim.
bazen huzurlu bir kuðu oldum pembe gölde
evine dönen sokak çocuðu gibi sevindim.
ezanda
çanda
imanla sevdim havrada,
ilk kez sevdanýn secdesine deðdi alným.
uykumda sevdim düþlerimin düðünsüz gelini,
ellerini ellerin kýnaladýðý
belini acýlarýn baðladýðý umut çeyizlim;
seni kalbimde götüreceðim gönül gerdeðine
içerek açacaðým sudan duvaðýný
güzelliðine kanýp
yüreðinin büyüsüne ekeceðim sevgimi
büyüsünde büyüsün diye.
þiir dillim
þirinim benim,
seni öyle sevdim ki fýrtýnasýn bende
savuruyor beni sitemli bir sözün,
daðýlýyorum
daðlanýyor düþlerim;
ne zaman gözünde küsme
yüzünde keder görsem
isyankâr oluyorum
yýkýlýyor içimdeki kâbe.
Bilmelisin,
senin yüzünden
her gece ateþten bir köprüden geçiyorum;
bir yaným cehennem
bir yaným sen,
korkutuyorsun beni
ya gerçek deðilsen!