hep ayný tarz þiir yazmak istemedim bu sefer de kalýbýnýn dýþýna çýk dedim noktasýna virgül’üne hiç dokunmadým cümlenin baþýna senin adýný koydum
gün batarken bir akþam üstü gri bulutlar arasýnda hayalin takýlacak gözlerime bir ýslýk sesi duyacaksýn uzaklardan rüzgar daðýtacak pelik saçlarýný hissedeceksin nefesimi þah damarýnda mutluluktan kapanacak gözlerin aðlayacaksýn
seninle anlam kazandý kelimeler gözlerin öyle bakmasaydý dile gelmezdi heceler vurulur muydum can evimden söyle bürünür müydü mateme o simsiyah geceler
gecenin sessizliðini bastýrýyor isyan çýðlýklarým üç beþ nöbetim daha bitmedi boðazýmda kuru bir öksürük nefes alamýyorum gözlerim yuvalarýndan çýkacak gibi
doðacak güneþ birazdan yeni umutlarla ýsýtacak parkta ki sabahlayan garibaný üþüþecek sokak köpekleri çöp poþetlerine onlarýn da benim gibi halinden anlayaný yok ki
sen olmasan da hayalin takýlacak gözlerime yine beni esir alacaksýn en masum halinle yanaðýma konduracaksýn veda buseni hayallerimden çýkarýp gerçeðe döndüreceksin ...
Refik 19 . 09 . 2017 Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
-/-keskinsirke-/- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.