Bu, hýçkýrýk sesleri, bölüyor ken geceyi Gözlerdeki yaþlarý, karanlýk sarar, bürür Günün ilk ýþýklarý, görürlerken acýyý Ömrümüzün kervaný, niye sessizce yürür
Böylece her an geçer, saat geçer, gün geçer Masalsý yaþantýlar, hepsi güzeli seçer Hüzünlü yürekler de, acýlar özlem açar Bakmasýný bilen göz, akan zamaný görür
Kaç kere yýkandým ben, çilenin yaðmurunda Bir sevgili aradým, lavantanýn morun da Ben bitmiþ tükenmiþim, sor kimin umurunda Takvimden düþen yaprak, beni peþinden sürür
Muradýn köprüsünde, beni gören taþ aðlar O figan, o feryatlar, duyan kalpleri daðlar Hicran yaralarýnda, yüreðim kabuk baðlar Koþar adým giderken, girdabýnda döndürür
Bir sessiz iniltidir, durgun suyun akýþý Yýrtýcý kuþa benzer, hasretliðin bakýþý Sevda nedir bilmeyen, ne bilsin kara kýþý Dað, taþ, nehir buz tutar, akan lavý söndürür
Gözler gülümsese de, gamzeler yasýn tutar Ufak izler kalsa da, zaman her þeyi yutar Her insan gün gelende, bir güneþ gibi batar Dev bir kepçe misali, yýllar her þeyi kürür
Gönül hücrelerinde, hapisler de yatarým Lüzumsuz bu gidiþle, aklýmý oynatýrým Hüzün kazanlarýn da, hazaný kaynatýrým Belki yaþatýr amma, mutlaka süründürür
Sadýk DAÐDEVÝREN Aþýk LÜZUMSUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.