Umuda Derdest

Ankara’nýn ayazýnda , yürürken yollarda
Bir duayla dilimde hecelenirken sen yine
Sonbaharýn korkusu, donuk güneþte,

Hüzün ve sonbahar
Dökülen her yaprak acýyla düþer

Týpký benzim , yerdeki yaprak misali sararmýþ,
Bir þiir ki içimde kelimelerin kýlýfý olmuþ

Üþütmemiþ , giyinmiþ, çünkü çýplak yüreðim
Bezendi yine yýldýzlarla benim gök gönlüm
Giden bir turnanýn ardýnda kaldý umudum

Unutmayý beceremedi, taze çay gibi demlendi
Þimdi uzaklarda olsan da , kalmasan yaný baþýmda

Ey sonbahar! Duy beni.
Sen ayrýlýklarýn mevsimi olmayacaksýn .

Bir kandil yanar, ýsýtýr aydýnlatýr baharý
Yalvarýrým sana , sýkýca bas baðrýna
Mevsim bahanesine sýðýnmam ben
Yalnýzlýðýn çare olmadýðýný , bildir bana
Razý deðilim yakýþtýrmalardan,
Ürkek , utangaç bir güneþ gibi sessizsin
Boðma beni ayrýlýðýn karasularýnda

Ey sonbahar ! Duy beni.
Çývgýn gelsen ne olur feyyaz var
Sen ayrýlýklarýn mevsimi olmayacaksýn .
Rahmetin cilvesi, þefkatli yârisin ,

Þimdi bir ufuk dolayýnda
Senden dilendim hayýrhah
Hatýrlatýr , her mevsim gibi sonbahar
Sonu var, sonu var ,sonu var …
Yakarýrým dilimle, af dolu kelimelerimle ,
Mahþer günü bizi iyilikle haþret,
Bahar gibi umudu ek , ferahlat,
Çünkü merhametin çýnarýsýn,
Her mevsim , hayat her ismin ,
Ýsimlerin hürmetine affet.

Ey sonbahar !Duy beni.
Sen ayrýlýklarýn mevsimi olmayacaksýn .



Sosyal Medyada Paylaşın: