Yüzüne karþý gülerken hiçbir kanlý harfim olmadý yalnýzken Duvarlara karþý kaþlarým çatlarkende hiç olmadý
Kardan yürürken kanlý tarihleri Sarsan çamurdan iz býraktým
Senin her sabahýnýn koynunda karanfil aklýmý býraktým Boynundaki mor kolyende çocukluðumu Geceye her iþ dönüþümden Teninde yaðmur olan ak terimi býraktým
Aklým hep sen dolup taþtýn
Seni en güzel seslerin mutluluðuna bahþediyorum þimdi
Bugün öðrendim ben ölüyorum sevgilim Keþke amerika sende bu kadar sýcak iken uzak olmasaydý
Ve Ne olursun devleti birkezde bana bakarak doður
Hoþçakal
Ümit Kaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümit Kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.