Dün tanýmsý bir kadýnla içe doðrusu sabaha kadar anýlara keþkeleþtik
Zaman zaman
tebessüm ederek aðzýnýn kenarýndaki lekeli aþk’la dökülen her sözüne
Bir beni mezarlaþtým Birde yanlýzlýðý mý
Saçlarýnýn rüzgarý kimi zaman Ayüzümü basan karanlýk gibi
Elleri kimi zaman Kanlý bir savaþçýnýn ölümcül kýlýcýn ten ne deðerek parçaladýðý gibi
Dilli kimi zaman da kanarak umut doðuran inatçý güneþ gibi
her sözüyle aydýnlatýcý Her bakýþýyla baðlayýcý Ve yaþanmamýþ mevsimleri üst üste bindirip sürükleyerek umut’la çiftleþircesine Ýçimde ki yoksulluðu þenlik sararken
Bir kelimenin boðazýna takýlan ayrýlýk düðümü devasa bir daðýn sessiz uçurumu düþürdü içime O an mutsuz bir þiir hüzünlü bir telaþla ölüm hýrkasý giydi
Aþk ve Þiir ölürken Annesi müþfik bir savaþ kýyýmlarýn da ölmüþ olmaktan olan öksüz bir çocuk kaldým ben
Ve bi süre sonra Oturduðumuz yere Sabaha dek ýslak medcezirler yaðdý Saçý sakalarýna karýþmýþ sarý bir parký dövercesine
Ümit Kaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümit Kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.