Dur!!
Sessizliðin aynasýnda
Ara nefesimi...
Hani ayaz geceleri ç’aðrý
Gazel senfonisi rüzgâr
Ay mahpus edilirken
Bulutlara
Bir sonbahar þarkýsý dilimde hani..
Hani buðulu gözlerime resmettiðim renk
Gölgenin yaðmurunda
Islanýrken ellerim
Yapraklar solarken tüm hüzünlerde ,
sarý bir telaþý kaplarken içim
Bir, bir adýmlarken
zamanýn ibresi hani.
iklimler boðulurken hoyrat türkülere
Rüzgârlar kesiði
Bir hýçkýrýkla
Düðümlenir boðazýmýz hani..
Doðudan savrulurken ömrün menzili
Babilin asma bahçelerinden kopup gelen renkleri saklarken zaman
Sýcacýk gülüþleri titretirken yoksulluða uðrayan güneþ
Tüm benliðimiz
Üþür ya hani...
Yokluk nedir öðrenir insan ayalarýnda sýzlarken hasret
Þakaklarýnda kederden yaðlý bir kurþun
Günü ve dünü
Vurur ya hani..
Söylüyorum kuþlara göçerken yeni memleketlerine
belki bu son bakýþým, son yazýþým son bir türkü belki dilime dolanan
bu sonbahar þarkýsý
Olmadýk anlarda
Söylerim ya hani ...
Nuray AYHAN...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.