Ve
Yurdum İnsanı...
.
Cehalet kurbaný yurdum insaný,
Bunca sýkýntýya asap ne yapsýn...
Istýrap hakikat, saadet saný,
Israrla çaðrýlan azap ne yapsýn...
.
Bile bile yalan söyler dilimiz,
Þevkle, zevkle talan eyler elimiz...
Bin bir hazla zina peyler belimiz,
Ahlaksýz ahmaða adap ne yapsýn...
.
Arýdan habersiz ballarýmýz var,
Kimyayla yýkanmýþ dallarýmýz var...
Hileli, hurdalý mallarýmýz var,
Kýrk günlük piliçe kasap ne yapsýn...
.
Hak “düþün” dedikçe þirke düþeriz,
Þeyhlerin emrinde esir yaþarýz...
Sonra da bu sefil hale þaþarýz,
Ýdraksiz mahluka Kitap ne yapsýn...
.
Her aczi kadere, bahta yorarýz,
Hacýdan, hocadan bilgi sorarýz...
Hurafe çölünde cennet ararýz,
Gözleri yanýltan serap ne yapsýn...
.
Aylýklar asgari, hayat asgari,
Analar, babalar geçim askeri...
En masum umutlar kalýr hep geri,
Tutmayan bütçeye hesap ne yapsýn...
.
Onu, bunu taklit cahilin iþi,
Beyinsiz insandan olur mu kiþi...
Kulaklarý saðýr, gözleri þaþý,
Duygusuz bedene hitap ne yapsýn...
.
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.