Hissedebilmenin yolu yalnýzca elini tutmaktan geçiyorsa , ruhu kaybolmuþtur insanýn ! Buharlaþan bir gözyaþýndan sonra yaðan ilk yaðmur damlasýnda, o tuzu tadamýyorsan Sevda sende bir kelimedir yalnýzca, öylesinedir!! Yada denize dökülmüþ o damlanýn tadýný , ayýramýyorsan denizin tuzundan ; sen Sevdayý deðil ,!kimliði sevmiþsindir. Mazgallardan dökülen çamur sularýna karýþmýþ gözyaþýmý hiç edemezsin . Dalga dalga vuracak yüzüne hüznümü ve sen geçmiþten yük ettiðin onca küfürü , onunla temizleyeceksin. Ýçine bak gözlerimin , kibirli bir sevda vardýr orda ve kendinden emin. Bu sevdayý saçmaca cümlelerinle kefenlerken , yýkadýðýn suyun temizliðinden sen sorumlusun. Sardýðýn beyaz sana göre gerçekten beyaz mý?Yada o toprak hangi yalanlarýn topraðý ; üzerime örttüðün. Karanlýktan korkmuyorum , örtebilirsin üzerimi , ben içimde aydýnlattýðým sürece, endiþe duymam ölü yarýnlarýmdan . Þimdi dua et olurmu geleceðine , zira Yok olan ruhum deðil, bedenim . Adýmladýðýn her caddede , adým iþaret edilecek ve kýrmýzý Iþýk’lar az biraz uzun! Düþünmene fýrsat tanýyacak yaþanan çýkmazlarý. Sokaklar adlarýný deðiþtirecek , ve hep son diyecek sana akþam saatlerinde. Bu son !!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahimkoç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.