Dün çocuktum.. Gerçeklere suskun.. Sessiz kaldým haksýzlýða bilmezdim insanlarýn iki yüzlü olduðunu. Ben görünen yüze kanar, aldanýrdým (melek gibi).. Birde saklý,görünmeyen þeytani bir yüz varmýþ meðer ANLADIM....
Bugün büyüdüm.. Ecele suskun.... Kök saldý aðaçlar, dallarýnda gençliðim.. Kimsesizliðimden, çaresizliðimdendir belki ; Sana teslim , diz çöküþüm. uçurumlara çýðlýk attýran ölüm... Can yakan bir gerçekmiþsin meðer, AÐLADIM...
Yarýn çok geç.. Dilim lal , suskun... Yaptýklarým ve yapmadýklarým önümde, günahlardan kirlenmiþ ruhum gözyaþlarýyla temizlenmekte.. Milyonlarca yýl, diz çöktüm ve aðladým. Gözyaþlarý söndürürmüþ ateþi , meðer AKLANDIM....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Asi Rüzgar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.