Her gün biraz daha ölüyorum Eylülün diþ izleri kalýyor bedenimde Susarak konuþuyorum açýk saçýk bir þiirde Avuçladýðým hiç bir iz senden yana deðil Dokunduðum yaðmurun sesi Ve ýslak pencere pervazlarý Sesini özlüyorum kimi zaman Kokunu hiç duymadým Ve hiç bilmiyorum nasýldýr ellerin Uyusam Çok uyusam Islak bir fesleðen kokusu dolsa odama Göðsümde, paramparça sigara yanýðý þiirlerimden derin bir acýlar býrakýyor zaman Ay ýþýldýyor Türkuaz mavisi bir örtünün üstüne Sessizce ölüyorum Yinede "gitme" iþte diyemiyorum...
Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özge Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.