Hiç edilmiþ yarýnlar için celladýna küfürler yaðdýran , bir mahkum niyetinde yaþýyorum günlerimi. Yalnýzlýðýn yorduðu kimliðimi paylaþmakta istemiyorum üstelik! Bir bakýþýn perde arkasýnda aramaktansa, tamda gözbebeðinin samimiyetinde yeminler edip , küle dönüþen o ateþi alevlendirmek istiyorum . Yarýnlarýn sýnýrýný koymuþ Tanrý bir kere ! Hudutlarý çizilmiþ bir ömürde , o bakýþa ulaþmak çabasýnda kuþandým silahlarýmý. Engel tanýmaz bir ruhu üflemiþken kendime; hemde inatla! Huzur için kaç yarýn var !! Cevabýný bilmek için eðittim yüreðimi. Sustuðuma bakma , çok þey biriktirdim geçmiþten bugüne, kaç yemin çiðnedim inandýklarým uðruna ve kaç söz verdim kendime inandýðým gözbebeðinde nefes alýrým umuduyla . Þimdi sona yaklaþýrken ; çizgim ince , umudum geniþtir artýk baktýktan sonra tebessümüne !!
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahimkoç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.