göðsüm benim deðil biliyorum süt içiyorsun tam yaðlý niye bizi kovalýyor soðutucular aðzýmdan azýk geçmedi
dudaklarýný þahit tuttum geçen gece býrakmadýlar görmedin benden ellerimi alýp gideni amcamda öldü zaten ne buzlu duvarlar kaldýrdým kopardým dumanlý katarlar þenlikli uzaklarý buldular yine kere seviþip uyusaydýn öyle
koþmaya oradan derman diz terleyemiyorum göðe döngü bu bulutlar yaþamalý içini dinleyen dokunuyor damla suya ne çok çocuk var
0005
Sosyal Medyada Paylaşın:
patagon Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.