sen geldin mi aklýma
boz bulanýk akar düþünceler
kan revan olur gözlerim
suspus olur saatler
bir isyan ateþi kuþanýrsýn
vuruþuruz
al kanlara boyanýr sinem
üryan bir acýyla cebelleþirim
yüreðim yangýn yeri
her þey birbirine karýþmýþ
her bir þey iç içe geçmiþ
yürüdüðümüz caddeler ýssýz þimdi
paramparça talan edilmiþ...
bir afete uðramýþ gibi
*
ne baharým kaldý ne de yazým
yanmýþ, yýkýlmýþým
kýrýlýyor dalým, dökülüyor yapraklarým
bir sonsuz sonbahar yerine dönmüþüm
yaðmur yaðýyor sen susuyorsun
sustukça çoðalýyor rüzgarýn sesi
söyleniyor bir sonbahar teranesi
yere düþen her yaðmur tanesi
bir mevsimin hazan yapraðý gibi savruluyor ruhum
yaðmur yaðýyor
geceye dökülen senin hasretin
gönlüme dökülen de
sen varsýn hayalimde
yaðan yaðmurla üþüyor yüreðim
üþüyor ellerim…
bir masaldan alýnmýþ gibi her þey
aynada siluetin…
sana söylüyorum aklýmda sana dair her ne varsa…
en derin anýlarý anlatýyorum
anlatýyorum…
yersiz yurtsuz yeri olmayan özlemleri
yokluðunun acýklý þarkýsýný söylüyor rüzgar
ben üþüyorum sen üþüyorsun içim üþüyor
yalnýzlýða terk edilmiþ
þehrin kaldýrýmlarý da...
üþüyor...
sen gelince aklýma
sancýlar saplanýyor yüreðime
kalbimin zembereði darmadaðýn oluyor
yalýnayak yürümek istiyorum kaldýrým taþlarýnda
kanadý kýrýk bir serçe gibi
redfer