sonbahar yapraklarý gibi bir bir dökülüyor
gecenin en karanlýk vaktine
isyan…
çýðlýk…
cinnetler…
hiçbir þey deðiþmiyor
her þeyle her…
hiçbir þeyle hiç arasýnda…
bir tek ben varým.
*
ateþ kokusu taþýyor eylül geceleri
güz yapraklarýnýn kývranarak düþtüðü sonsuzluklardan
yalnýzlýk sýzýyor üstüme sicim sicim
her cihetten …
geçmiþe beyhude zamanlar býrakýyorum.
yüreðime býçak gibi saplanan
koyu mavi buhran fýrtýnalarý…
ruhumu avuçlayan isyan kasýrgalarý…
içimde ki özlemlerin tek sebebi
*
sureti leylaya benzer damla aðýrlýðýnca
gizli gizli hüzün çaðlýyor yaðmur
vurup düþüyor pencereye
mavi,
yeþil,
sarý
mor….
yalýnayak, bir kadýnýn eli örtüyor üzerimi
sonrasý ölüm sessizliði…
*
redfer