Zaman aylardan Eylül, mevsim ise sonbahar Bir alev sarýlmakta sararmýþ yaralara Acýdan yorgun yürek baðlanýr karalara Dönüþsüz diyarlara doðru uçuyorsa yar
Tek yürek olduklarýn uzaklara giderken Zelzele sarsar birden yaslandýðýn daðýný Ýçinde hissedersin daðlarýn yandýðýný Yýllarca ellerini tuttuðun terk ederken
Bir bir düþer dalýndan sarardýkça yapraklar Sevdiklerin yanýndan uzaklaþýrlar bir bir Gittiðin tek adresin oluyorsa bir kabir Bekliyordur baðrýný açmýþ kara topraklar
Sanma ki beden soður toprak sarýldýðýnda Çok zordur yalnýzlýðýn alevlerinde yanmak Çok zordur sensizliðin sabahýna uyanmak Tarumar oluyor can, candan ayrýldýðýnda