Kördüğüm Faslı

Zirveyi de gördüm, dibi de gördüm
Dünyanýn varýnda gözüm kalmadý
Sehpayý da gördüm, ipi de gördüm
Gayri söyleyecek sözüm kalmadý

Kurudu aðaçlar, dal vermez oldu
Kovanlar tarumar, bal vermez oldu
Daðlar duvar sanki, yol vermez oldu
Dermaným tükendi, çözüm kalmadý

Efkâr bu gönlümü daðlayýp durur
Kader yollarýmý baðlayýp durur
Ýçimde bir çocuk aðlayýp durur
Aynada beliren özüm kalmadý

Bir kapý bulup da çalamam þimdi
Ýstesem de kendim kalamam þimdi
Bir mum arasam da bulamam þimdi
Can ocaðým söndü, közüm kalmadý

Sonbaharýn hüznü çöktü içime
Zaman soktu beni baþka biçime
Düþtüðüm bu hâller gider gücüme
Aynaya bakacak yüzüm kalmadý

Zaman bir nehirdi, aktý da gitti
Hicran kor ateþti, yaktý da gitti
Göðümde þimþekler çaktý da gitti
Karakýþlardayým, güzüm kalmadý

Mevsim hazan gazel düþtü baðlara
Selâm ölülere, selâm saðlara
Göz kýrpar dururum karlý daðlara
Yokuþa týrmandým, düzüm kalmadý

Hayat kördüðümdü, o vakit kördüm
Kader aðlarýný elimle ördüm
Ömrün son deminde gerçeði gördüm
Üstü size kalsýn, lüzum kalmadý

Gayri bekleyecek zamaným yoktur
Yarýnlara dair gümaným yoktur
Yanýp tutuþurum, dumaným yoktur
Artýk berilerde bezim kalmadý

M. NÝHAT MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: