Eylülün Hatırlattıkları

Eylüller bana hep hüzünleri hatýrlatýr
günler de kýsalýr ömür gibi
piþmanlýklarým baðdaþ kurar...
Haþim’in o dik merdivenlerinde
yaz entarisini çýkarýr üzerinden
sararýr yüzü içimdeki aðaçlarýn
aynalardan süzülür kanlý yaþlar...
gönlümün koyaklarýna
ve meçhul bir sevgilinin
kapanýrým ayaklarýna
unuttuðumu hatýrlayamam
týpký hatýrladýðýmý
unutmadýðým gibi

Eylüller bana hep ayrýlýklarý hatýrlatýr
kekremsi bir tadý vardýr bu mevsimde havanýn
bir hüzün dumaný çöker yüreðime
saatler gece yarýsýný gösterdiðinde...
hayalin yuvalanýr pencerelerde
bir deðil bin eylül sýðar gözlerine
yaðmalanýr, talan edilir sevincimiz
günbatýmýnda güneþ öper sularýn yakut dudaðýndan
damlalar vedalaþýr kara bulutlarla
bir gurbet türküsü çalar taþ plakta
kederlerim karýþýr sigaramýn dumanýna
umutlar sarýya çalarken...
izini kaybettirir çaresaz
ve hicran gözyaþlarý
süzülür kirpiklerden
öylece biteviye

Eylüller bana hep vakitsiz ölümleri hatýrlatýr
aniden kapanýr perdeler sýký sýkýya
meçhul bir karaltý el sallar karþý balkondan
hüzzam bir yeis deli taylar gibi boþalýr yokuþlardan
bir serseri bulut güneþimi gölgeler
bir baðbozumu sevinci kursaðýmda kalýr
boðazýmda birikir hýçkýrýklar
ciðerlerim delik deþik olur
çözülür kalemin paslý prangalarý
gözyaþý ve kan karýþýr þairin mürekkebine
bir doðum sancýsý ertesinde
sözü hüzünle yoðurur
nihayet nur topu gibi
eylülce bir þiir doðurur

M. NÝHAT MALKOÇ
Sosyal Medyada Paylaşın: