Diljin Kovexi

Diljin
Diljin ölmüþ dediler
Bardak kýrýldý, kazak yýrtýldý der gibi..
Cümleler yetim, mýsralar öksüz kaldý..
Ölüm sana yakýþmadý gülüþü kýrýk çocuk.

Oyyy yüreði yaralý mýsrasý kurþun,
kalemi isyan yapraðý gökyüzü,
Daha turuncu portakal yiyecektin.
Sen ki gelen sesleri odana misafir eden,
Yaðmurun aðlaya aðlaya doðurduðu yürek ,
Geceyi yýrtýp güneþin kucaðýna býrakan yýldýz,
Lakrimal kesesine hüznü dolduran damla,
Mýsrasýna dokunan parmak,
Þiirle ayaða kalkan gövde,
Ölüm sana yakýþmadý !
Masasýndan seslenen çýðlýk,
Sözcüklere topuk takan yaprak ,
Cümleyi Can evinden kanatan kalem, Kibri çiðneyen diþ,
Yüreði kýrýk Adam..
Þiire uçurtma gibi dokunan,
Harflere kanat takan Gözümüzden yüreðimize týrmanan ses,
Gittigin yer yüreðin kadar güzel olsun Diljin Kovexi..

Zin V.
Sosyal Medyada Paylaşın:

Zin Viyan Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Susmak.. Üç nokta... Hüzün Hadi ordan.. Yaklaş.. Yük.. Kırıldıkça Bu kadar mı acı verir Hiç bir.. Baraj