şiirden mavera

merhem sordum tabibim diyene
ehli deðilim deyip çekildi her biri
sonra ayný derdin sahibini dinledim
dinledikçe çaresizliðimi hissettim

sessizliðin içindeki ses dedi
tebessüm ettiðin her anýn zehri
uykularýnýn kabus bekçisi
bir ölüm ama ölen bedenin deðil dedi

acziyetime oracýkta hüküm verildi
yokluk merdivenleri biraz daha yükseldi
daralan nefesim hepden kesildi
umutlarým toptan infaz edildi

oysa o uyurken kollarýmýn arasýnda
nice düþlerim vardý yarýn adýna
sebepsiz gidiþi aðýr gelmiþti sol yanýma
basit deðildi artýk yaþamak denen dava

öznesi eksik bir yüklem gibi
penceremde döküldü þehrin mevsimleri
sokaðýn uðultusu yabani
insanlar onun suretinden birer resimdi

nice zaman sonra nasip olduda
satýrlar devrildi yüreðimin ufkuna
bir iki kelam derken cümleler düþtü yola
sonrasý dert ile þiirden bir mavera


Sosyal Medyada Paylaşın: