Neşe Ararken Şunun Şurasında…

etten kemikten deðil,
dilimin söyleyemedikleri.
aklýmla seviþen
hayalinin terbiyesizliði,
aþka düþürür serseriliðimi.
devingen iç karmaþýklýðýmýn,
imbiðinden silkinip,
övünüp durur öyle gözleri kapalý
dokunduðum ateþle çiftleþmiþliðim…

neþe ararken þunun þurasýnda,
ondan uzakta
birde ekþimese yüzü sözcüklerin,
unutmabeni saksýsýnda…

dünyaya öfke,
içime secde,
düþüme sehpa kurulmuþum!
kimi tapýnýr kimi ölürüm,
ölümdür belki de tebessüm
yol ayrýmlarýnda…

sýrtýmýn hummasýnda,
ýlýk rüzgarlar estirip,
öpüþürüm !
tuzdan sararan yapraklarýmla.
kimseciklerin haberi olmaz;
sevmek deðil mi ki kabahatim,
dudaðýndan içtiðim…

kim kimsesizliðime "yar" edinir,
böyle bir düþün koynunu.
yerlere çalmamýþ mýyým,
dilimin tafrasýný,
kim diyebilir ki “O” yoktur
varsýn yok sanýlsýn caným…

kývrýlýp mýsralarýn nazenin kalbine,
nasýlsa saðarým,
zamanýn göðsüne serdiðini.
nasýlsa geri alýrým ondan kendimi…

-kapamalýyým þimdi gözlerimi-


Hidayet DAL/Can Sokaðý Lambalarý


03.05.2008
Sosyal Medyada Paylaşın: