ŞARKILAR SUSTU ANSIZIN...

Önce sarýyý boca etmeliyim
Dingin kelamý yana ayýrýp,
Saçýmýn iklimlerinde de düþleri seðirtmeliyim.
Düþler ve üþengeç, yalýn ayaklarýnda Tanrý’nýn
Kuru sýký bir öfke yine baðdaþ kurduðu insanlýðýn.

Çatý katýnda saklý yetim bir mizansen
Yine dünden sarkýk,
Günü öðüten
Aklýn deðirmenlerinde soylu bir yasý da
Bir solukta tüketen.

Sarýydý ilk hamlem,
Sýra geldi pembeye;
Pembe rujlu kadýn,
Dik alasý ihtiþamýn
Yine kýyasýya o hezeyan,
Solan kaçýncý güldü de
Gülmeye yoktu mecali soytarý bir kelamý yitirip de
Yitimlere þapka çýkartan boþ boðazlarýn.

Kayboldu birden bire tüm renkler,
Oysaki ekleyecektim tüm gezegenleri peþi sýra
Sonra da ne ise ikramý doðanýn
Putlara tapan münafýklarý yok edecektim
Dünü dünde býrakamamanýn yangýnýný da
Sür git içimin fermaný.

Bir öfkenin militanlýðýnda
Bölündü evren madem
Ezkaza kayýp rotanýn bedelini ödedi Tanrý,
Aykýrý edimlerinde pervasýz mizacýnýn insanoðlu
Sonra düþtü yollara
Omuzlarý çökük
Oysaki haddi miydi aþký görmezden gelsin
Kâinatýn en münafýðý?

Gölgeler suruydu miladýn,
Milat altýn yaldýzlý çerçevede
Sonu bekleyen vicdansýzlarýn de en büyük korkusu
Yine sevgiye dair masallardý
Pembelerin coþtuðu evreni
Baþ tacý yapan meleklerin
Burukluk tadýndaki kanatlarý.

Süslü günahlar boyanmýþtý ezelden,
Karayý bile ak bilen kimse yürekten.
Yürekti madem sevginin mizacý
Fýtratýný giyindi yeryüzü
Kaynarken ilham pekiþen güftelerinde
Nefesi þiir kokan kadýn ve adamlarýn.

Ötekilenen gerçek yüzü hayli nüktedan;
Sancýlanan gökyüzü
Zaten tevafuk deðil miydi
Kýzgýnlýðýn mimarý onca þimþek?
Yâd edildi dün, günü uðurlarken,
Solan neydi de açmasýný yeniden diledik
Bile bile batacaðýný yüzeydeki enkazýn.

Aþka nazire eden bülbüller hoyrattý
Bunca gülün sitemine pervasýz;
Kanýksayan þarkýlar sustu ansýzýn
Sevmeye çeyrek kala
Durdu zamanýn sarkacý.

Biten ne ise, kayýtlý zihinde;
Kopan kýyamet nasýl ki varlýðýn kayýp týnýsý,
Eklemleri aðrýdý belli belirsiz
Hesap günü denk düþmüþken
Cinnetine yorgun zihinlerin:
Hem de öyle böyle deðil,
Tüm hezeyanlar püsküren lav misali
Kayýtlar döküldü ortaya
Meleklerin yorgun ellerinde tükenen kalemin mürekkebi;
Bir sevmeye ant içmiþti insanoðlu bir de…
Lakin ihaneti hep de sorguladý
Kayýk gemilerin
Sanrý yüklü çekincesinde
Attýðý demirin aðýrlýðý
Takýlmýþken boðazýna masumiyetin.

Sustu zaman sustu isyan
Susmaya dair tüm hikâyeler yarým kaldý,
Arafýn tozu bulaþmýþtý iki cihana,
Cihanlar sorgulamýþtý geçmiþi
Geçmiþ ise mimlemiþti
Artýk anýlmayacak geleceði.


Tüm gönül dostlarýmýn bayramýný kutluyorum ve Ýslam aleminin.
Acý ile yoðrulmayacak bir gelecek özlemi ile ve sadece iyiliðin, merhametin anýlmasý dileðimle...
Sosyal Medyada Paylaşın: