Yoruldum senden. Ben canýmdan bezerken, Sen canýmý acýtmaktan býkmadýn. Sýkýldým aþktan, Senin için gözyaþý dökmekten yýldým. Nefret ettim aþk acýsýndan. Ve bu acýyý çektiren senden. Hem aþýktým sana, Hem de düþmandým. Seviyordum hem de nefret ediyordum. Acýyan yaramý daha çok acýtýyordum. Sana bakarken aþkýmdan ölüp, Sinirimden kuduruyordum. Kanasada aþk yaram, Vazgeçemiyordum senden. Özlüyordum kokunu. Bana bakýþlarýný düþünerek uyuyordum. Rüyalarýmda seni yaþayarak geçiriyordum geceleri. Bir gün seninle uyandýðýmýðýz günlerin hayaliyle uyanýyordum sabaha.
Hasrettim, hemde kýrgýn. Aþýktým, hem de sýnýr tanýmadan. Ama yoktun, yanlýzdým. Ya unuttuysan beni diye endiþeleniyordum. Ben seni düþünmeden bir saniye geçiremezken, Beni unutmana tahammül edemezdim. Özlüyordum çünkü. En çok da neyi özlüyordum biliyor musun? Bana ilaç gibi gelen, bir bakýþýnda her þeyi anlatabildiðin o eþsiz gözlerini...
Sosyal Medyada Paylaşın:
nisan güneşi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.