İNSANIN SÜSÜ
Her birinin ayrý, hatýrý vardýr
Çay âþýkla, kahve aþkla içilir.
Bu dünyada, en sevilen þey nedir?
Yârden ancak, ecel ile geçilir.
Toy/düðün yapýlýr, oðlanlý/kýzlý
Dilberler doðuþtan; nazlý mý, nazlý?
Uykuya dalýnca, bülbülden gizli
Güller ancak, seher vakti açýlýr.
Ne olur sevdâmýz, düþmesin dile
Bir dileðin varsa, sen Hak’tan dile
Daha görür görmez, tebessüm ile
Yâr gülünce, inci/mercan saçýlýr.
Bir insanýn süsü; edeptir, ardýr
Kýþýn habercisi, soðuktur, kardýr
Sebzenin, meyvenin; mevsimi vardýr
Her bir ekin, hasat vakti biçilir.
Öyle bozuldu ki, þu âhir zaman
Bâtýla meyletme, aman ha aman!
Azýk dersen eðer; amelle, îman
Bu dünyadan, ölüm ile göçülür…
26/08/’17
Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.