Civaným boþ durma, diriliþ yolunda yürü, Bir fikir sancýsýyla, muzdarip ol her zaman. Yâdýmýza düþmeyen, nadanlar olmuþ sürü, Þemsini unutmayan, Mevlana’ydý o zaman.
Erdemiyle yaþayan mürailik yapamaz, Destekleyen imandýr þer yoluna sapamaz. Kur’ani saðlam ipten ölse bile kopamaz, Bu imanla kaynayýp demlenelim o zaman...
Cennet vatan baðrýnda, yatar aziz þehitler, Kan damlar gazilerden, melekleri þahitler. Yunusun dergâhýnda, zikr ediyor müritler, Bu manevi sarmala, diz çökelim o zaman.
Vatan Gülizar ise, gönüllerde zar olmaz, Rahmanýn fazlýndandýr, Bostan-ý Cinan dolmaz. Ýfrit’in dolaþtýðý, cemiyet salah bulmaz, Vahdette bir oluruz, kaynaþalým o zaman.
Üzülmekle sevinmek, halet-i ruhiyedir, Yâre sadýk kalana, mutluluk hediyedir. Cevval yaþanan hayat beþere bakiyedir, Ümidin yeþermiþse, gam gereksiz o zaman.
Neden olsun dünyada, aç biilaç dolaþan, Teslimi silah etsin, birbiriyle dalaþan. Adalet ince mizan, kutsilere yaraþan, Terazide hak tartan, piþman olmaz o zaman.
Mehmet Demirel Sosyal Medyada Paylaşın:
m.demirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.