Batý dedim kuzey dedim doðu dedim
Yaþadým pek çok, Anadolu þehirlerinde.
Dostluk gördüm, insanlýðý öðrendim
Misafir kaldým’ da Anadolu köylerinde.
Kardeþçe yaþamayý, öðrendim oralarda
Ve ben paylaþmayý, öðrendim.
Bazen’ de kaðný sesli çamur yollarýnda
Selamý, hal hatýr sormayý öðrendim.
Ne insanlar gördüm, gittiðim yerlerde
Baktým ki her birinin dini baþka dili baþka
Mutluydu onlar, yaþarlarken hep birlikte
Kýzmazlardý birbirlerine, etseler’ de þaka
Sýrtýnda çocukla, tarlada çalýþanlarý
Gördüm tanýdým, Anadolu köylerinde
Hele sýrtýnda sepet, yük taþýyan analarý
Gördükçe þaþýrdým, yokuþ yerlerinde.
Eline beline saðlam, alevi köylerinde
Saz dinledim, söz dinledim âþýklarýndan
Halký yanýmda gezdim de, köyün içinde
Namus þerefi öðrendim, köy halkýndan.
Gelmiþte Kafkaslardan, Türk ün özleri
Baktým yerleþmiþler Anadolu topraklarýna
Ak boyalý kiremit çatýsýyla, farklý evleri
Hasret kokardý, gezdim’ de sokaklarýnda
Anadolu neredir diye, sorsan sen bana
Güneþin doðduðu yerdir derim, Anadolu
Kurbaným Anadolu’ n, o taþýna topraðýna
Olsa’ da hala taþ toprak, köylerinin yolu.
19 Aðu. 17
Ahmet Yüksel Þanlý er