ÖZLEDİM GARDAŞ
Yaþamak mý dedin, doðal ne güne,
Özledim ben gardaþ, gidelim düne,
Ahþap kokusunu, aðaç, topraðý,
Kuþlarý, huzuru, çalýyý daðý.
Özledim ben gardaþ, eski günleri,
Toprak sokaklarý, o çimenleri,
Kerpiçten evleri, saf, temizliði,
Bugünden önceki, güzel dünleri.
Kaldý mý ki nefes, ferah dinginlik,
Yitirdik tatlarý, gitti zenginlik.
Elma ayný deðil, su desen yavan,
Taþýt, baz istasyon, kirlendi havan.
Topraðýn kokusu, su þýrýltýsý,
Göçüp geldi köylü, iþtir tasasý.
Öyle deðil midir, var mý zevk alan?
Özlem duymaz mýdýr, dün oldu yalan.
Deðil mi gardaþým, fabrika bina,
Yaban, uzak olduk, düþtük yýðýna.
Sabah git, akþam gel, tek düze hayat,
Zevk yoktur yaþamda, ne haz, ne de tat.
Özledim ben gardaþ, samimi kiþi,
Her þey para olmuþ, maddidir iþi.
Yok yok özledim ben, toprak testiyi,
Daðdaki çobaný, oðlak keçiyi.
Ýrfan Yýldýrým Çevik
Sosyal Medyada Paylaşın:
İrfan Yıldırım Çevik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.