PETROL

Akla ziyandýr, çýkarlar birlenir,
Öyle bir halde deðiþmiþti devir,
Kurtlar üþüþmek ister aç, bi açtýr,
Ýnsanlýk ölmüþ ah, cana muhtaçtýr.

Pis kokulu cevher, bulundu birden,
Petrol dedikleri, yenilmez cinsten,
Doluþtular önce, Ýran, mollaya,
Þark tedirgin oldu, tetikte dünya.

Ne büyüksün petrol, ayakta her kul,
Top tüfek cenk ile kaldý öksüz dul.
Ortadoðu’ da dýr, kaynayan kazan,
Mertlik bozuldu bak, mevsimden hazan.

Ah Ortadoðu ah, esiri garbýn,
Sykes-Picot derken, baþladý akýn.
Siyah inci maden, bozdun huzuru,
Kimi zengin oldu, kimi kupkuru

Balkan, Ortadoðu, Osmanlý viran,
Tek diþi kalmýþ garp, ensende her an.
Mazeret, bahane, getirdi husul,
Gitti þark,Kerkük’ le, güzelim Musul.

Petrol, sen ne menem iþsin, hayrettir,
Düþman, çýkar menfaat, tek millettir.
Sanayi, tank uçak, gözde siyah su,
Ortadoðu revan, kimde tapusu?

Tükenir elbet o, sonsuz deðildir,
Bir kuþak mafoldu, sonu vehimdir.
Anasýz çocuklar, öksüz Filistin,
Derken Suriye’ dir bütün niyetin.

Eller vicdan da mý, nerededir ki?
Namusu celp etmiþ, kurt ile tilki.
Ýrfan olan üzgün, yürekler mahzun,
Yüzler avuca tok, bilmezde,sorun.

Ýrfan Yýldýrým Çevik
Sosyal Medyada Paylaşın: