SENİ SENSİZ SOLUYORUM

ömrümüzün son demi
bir türlü gelmek bilmeyen bahar mýdýr
yoksa geçmiþe takýlý kalan yaþanan anýlar mý
unutmak istesen de hatýrlanýr kalýr izleri
ömrüm hasret çekerek mi geçecek
yazýlan tüm sevda þiirlerim
bir daha okunup söylenmeyecek
yüreðin de yer etmeyecek mi
sonsuzluða açýlan kapýmdý sevdan
bak gök kubbe karalar baðladý
birazdan boþalýr aðlarcasýna yaðmurlar
gözyaþlarýmla birleþir sözleþmiþçesine
þimdi sensiz sürgündeyim
boynuma asýlmýþ yaftam
hayatým olmuþ koskoca bir hapishane
demir kapýlar sürgülü üzerime
geçmek bilmez zaman
attýðým voltadan aþýnýr koridorlar
ýþýk girmez küçük penceremden
gözlerim alýþýr karanlýða zamanla
kapanmaz gözlerim yarý açýktýr
rüyalarým da kalýr hep yarým
uykusuzluktan gözlerim de mor halkalar oluþur
gözlerimden akan yaþlar tam ortada buluþur
ararým seni zaman ötesinde
sisli bulutlarýn arasýndan gelecek gibi
ebabil kuþlarýnýn kol gezdiði yerde
ölümsüzlük iksiri taþýr gagasýnda her biri
tüyleri uzun ve parlak
kanatlarý som altýndan dövmeli
sýralanýp saf tutarlar sanki ...






Refik
16 .08 .2017
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: