keþke
içimizden gelenler
gelip geçmeden içimizden
alýp götürseydi bizi
ikimizi birden..
keþke sözümüz
söz kesip özümüzle
iki dudak arasýndan
sýzarken boþluða
düþmeseydik böyle
ne kalpten
ne de gözden
keþke
kaybolan
sadece zaman olsaydý
ve yitirdiðimiz inancýn yerine koyacak
umut olsaydý keþke
sen,
hesapta yokken çýktýn karþýma
bir kitabýn özeti ezberimdeyken
mes ul kýldýðýn kalbin
kýblesi oldun birden
ne cehennemde yanýp
ne hakkýný vermiþken
vaat ettiðin cennetten
kovulmak pahasýna girmek midir ateþten tahtýnýn
düþ kurutan bahtýna
keþke her hak
hakký olandan hesap sorsa
ve keþke
keþke ile baþlayan hiçbir söz..kurulmasa keþke
sebebini arayan
sorular
cirit atýyor aklýmýn odalarýnda
kim bilir
birden bire bir þey olur yine
yeniden
her þeyi kendisiyle çarpýp
yok eder
senden sonra
Ondan önce..