baðcýklarýndan asýlýydý “geçi gönü”nden babamýn çarýðý eðrede ebem “ha bi yadiðer” demiþti "çatý çatýlýnça mýhlayývýdý Melid Usda" “çarýðý keyen bilen mi var hinci” saçakda nazar boncuðu kimde? hiç çizme olmadý bizim evde eðrenin ucunda küçük bir tosbaða kurusu iki deve boncuðu yanýnda bir de “gök boncuk”, “nazara birebir, gök-göze eyi geli”rimiþ de “Allah gök gözlülerin nazarýndan emin eylesin” diye “Amin” der, elimizi yüzümüze sürer ne dualar okurduk..
agamdan bana intikal ettiðinde daha doðrusu, ona yenisi alýnýnca artýk benim olan “yirik papba” ya týð, piz ve mumlu iple özene bezene yorakla yama dedemde kimbilir daha ne hünerler vardý “yesyeni oldu meh bakalým aðða” diye keyf baðýþladý “agayýnkýndan gabadayý hemi” inandým, itiraz aklýmda olmazdý “-böyüdün” dedi, büyüdüm kasaldým.. yorak yamalý pabuçlarýmla birkaç numara büyük de olsa “seneye de keyersin” dedi.. ayak parmaklarýmý bükerek yürüdüm. bir de söðüt dalýndan at” düzüverdi “daahh” dedim, yarýþa götürdüm el sýrasýnda güya; atý olan yeniyetmelerden olduk gemi azýya aldý “söðüt dalýndan düldül” de kendi çýkardýðým "gopuduk, gopuduk" sözde nal sesleri eþliðinde dört nala sürdüm..
komþu evde iki mes lastiði vardý Köse Memed, Kýsýr Aþasý Çoban Ýrbemin ayakkabýsý yazýn toz-toprak dolu kýþýn çamur olurdu kepenek cabasý harman geçeni bayrak asýldý komþu saçaða ardýndan davul zurna ortalýk þenlendi, görsen bi! komþuya bir mes lastik daha geldi tabaný kösele topuklu “gacýrt gucurt” ses çýkarýr her sekiþte cangýr-cungur "beþibiryerde" her þeyleri yeni.. kahkülleri kesildi Esme gelin daha; o anasý evindeki mavi laylom pabuçlardan giymedi.. ahýra, aðýla inmedi. süpürmedi, yemlemedi, saðmadý Halýcý Memet ödemiþ dediler “baþlýk”ý gelinertesinde eve tezgah geldi.. mengene kuruldu; direzi gerildi modele baktý düðüm attý “küt” “küt” “küt” kirkit vurdu halý dokudu peynir yoðurt çalmadý, aþ piþirmedi beline inen sekiz belik saçý örülmedi
gün gelip bizim saçaða bayrak asýlýnca kýna yakýlacaktý sarý saçlarýna kepeziyin iki yanýnda ayna yedi renk poçu bir de kösele tabanlý mes alacaktým sana ama tezgah kurulmayacaktý asla ne seninkilerin, ne benimkilerin adý çocuklarýmýza anam anasýnýn adýný verdi de n’oldu genel olarak kabul görmedi “Dudu” babam öykünüp bir radyo sanatçýsýna “Nejla” koymuþtu bebeðimizin adýný küçük kardeþime göre “cezla” bir sonrakine de “Gülcan” hazýrdý deðmedi yaþýna “nazar” deðmiþ siyah saçlarýna gülen gözlerine kara yundan çorap örüldü “beþ þiþ”le babamýn baþ yastýðýnýn içinde bir de; bir bukle saçý çaputla baðlý kim bilir daha ne vardý içinde o yastýðýn muradým…; muradým? sen’din! oysa sen; þehre gelin olma sevdasýndaydýn sen gelin oldun ben elin! canýn sað olsun!
sana dualardayým umarým mutlu olursun..
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.