Çocuklar gitti, Kursaklarýna salýnan ekmek parçalarý da. Pas dudaklý balýðýn, Gök semaveri devrildi. Asýp aðaçlara eski bir cümlenin yüklemini, Çocuklar gitti, Çizdikleri anneleri de.
Gölgeler kaldý, Bir manifesto, bir darb-ý mesel, Jiletlerin üzerine kazýnan. Gölgeler kaldý üzerine basarken uzaklaþan, Iþýðýn mebran göðsünde.
Midye dudaklý kadýnlardý, anneleri. Ýnci yutasý, gözleri cenin kokan. Ýnsan etine sunulan ücret: Dul bakýþlý çocuklarýn, Midye dudaklý anneleri.
Herkes açýldý. Ellerinde biriken bambulu , Ve çorba kâsesine sýðan merhametle. Uyruksuzlar mezarlýðýnda; Annelerini gömen, annelerini yaratan çocuklardý.
Falsýz bir Esma vardý ellerinde, Cinlerini kaçýran mabetlere kalkan. Ve avdet vecibelerine sýðýnan, Çið gürgenlere asýlan , Uzlet çocuklarýydý.
Öldü Çocuklar. Anneleri de. Eskimiþ dünyanýn ahþap motifine , Son bir lâ yükseldi. Mahþerin arzýna; Gazze’den Ararat’a kadar, Suriye’den Ciðerlerime kadar, Ýntikam büyüdü .
Ahmet Serdar OÐUZ /TOKAT
Sosyal Medyada Paylaşın:
AhmetSerdar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.