YALNIZLIK TÜRKÜSÜ...

Zamanda göçen yangýn ertesi,
Makberi elem sevda sonrasý
Bir de kýtalarý aþan sevdalarýn tutarken güncesini.

Sevdik ölümüne diyene nazire
Ýçimdeki ketum masal;
Gönül yorgun diyenlere de esefle susarým
Sanýrlar ki yürekte saklý sayýsýz kehanet.

Sevdik mecnuna döndük madem,
Evrildik lakin yýkýlmadýk henüz
Varsýn kýnasýn cümle âlem.
Deyip deyip de susamadýk
Kimine sefa kimine elem.

Goncadan ayrý tutmaksa yüreðin naþýný
Sevgiden ibaret bir ümmet ise
Ömrün tecellisi.
Ah ben, dirlikte gözüm;
Ah, sen, varsýn her lokmamda olsun gözün.

Kanadýk kardýkça,
Ýçtik aþk pýnarýný susadýkça
Belki de sustuk zifire lanet
Ahvale nispet babýnda kerelerce
Yanýldýk ya da yandýk,
Kime ne?

Ölçtük arþý
Öldük arsýzca
Ölümüne baþ koyduk bu yola
Deli gönül nazarýnda bir kýpýrtý
Beyhude gecede kâhin babýnda
Nice yýldýz
Yine kýrptýkça gözümün nuru þair,
Hele ki edindiðimiz þiarda
En asil hutbe iken
Yalnýzlýk türküsü.

Yine kenetli lehçelerde
Zuhur eden tevafukta
Yüreðe teamül,
Gölgeme de zýlgýt yükleyen
Mahir zatýnda âlemin
Yürek suremde sayýsýz matemin
Kondukça tepelere
Ýz bilmez aþkýn surunda taptýkça
Yine ulaþýlmazýn resmine.



Sosyal Medyada Paylaşın: