ÇOK ÜZGÜNÜM

Yabancý mýyým buralara
Ýnsanlar soðuk mu soðuk
Ne bir selam , ne bir kelâm
Arkadaþlar mý deðiþmiþ
Yoksa ben mi ?
Yoksa kaþým,gözüm, sol yanaðýmdaki ben mi ?
Yoksa sýrtýmýzdaki paçavralar mý ?
Anlayamadým gitti.
Etraf ne kadar da ýssýz
Bir gülümsemeye,bir sese muhtacýz
Kuþlar bile ötmüyor
Üstelik hava sýcak mý sýcak
Rüzgâr bile vefasýz.
Canlý cansýz hep üzgünüz
Hemde çok....
Bahçedeki banklar , salýncaklar yapayalnýz
Nasýl olmasýnlar ki
Olur ya mikrop kaparýz .
Of ...!
Aklýmýn , fikrimin, yüreðimin reddettiði çok þey var
Ben, çocuklarýn ayak seslerini severken,
Bu minicik seslerden, kulaklarýný týkayanlar var
Var iþte!
Sevgisizllikte
Ýlgisizlikte
Kibir de hudutsuzluk var.
Oysa ne güzellikler ekmiþlerdi yüreðimize
Yunus, la, Mevlana
Sevgi de , hoþgörü de hudut tanýmamýþlardý bizlere
Topraðýn altýnda susuz mu kaldýlar da
Yeþermediler
Yeþerdiyseler
Nasýl oldu , kim soldurdu ellerimizde .
Sorular hep sorular
Sitem dolu sorular
Sevgisizliðin kaynaðýný sorgular
Ýnsanlara , güneþe, aya,yýldýzlara
Deryalara, ormanlara
Kumrulara..
Bir türlü istediði cevabý alamazlar
Çok üzgünüm çok...
Acý çekip duruyor , içimdeki doðrular.


Handan Uçak Tunca
Sosyal Medyada Paylaşın: