Tanýdýk birine benziyordun
topraðýn hakisine
göðün mavisine
ve Tanrýnýn ellerinden yoksun
gayrimeþru çocuklarýn yarýnsýz yazgýlarýna
En çokta bana benziyordun
hüznünü saklarken yaðmurun gözlerine
pervasýz kanat çýrpýyordu gülüþlerin yinede
Benziyordun iþte
esir kuþlarýn
kafeste suskun çýðlýklarý kadar
Dilek USTA