Bir kadın vardı
Bir kadýn vardý, hayat dolu, saçlarý hanýmeli kokan.
Yüzünden tebessümü hiç düþmeyen. Bazen okyanus
misali hýrçýn ve asi. Bazen güneþ gibi aydýnlýk, insanýn
içini ýsýtan cinstten. Zaman geçtikçe, yüzündeki o tebessümün
yerini hüzün aldý. Yine güneþ gibi tüm çevresini ýsýtýyordu ama,
yorgundu kadýn. Eskisi gibi deðildi. Hatta asabi, huysuz biri haline
dönüþmüþtü zaman geçtikçe. Hayaller kurardý bazen. Hava kararýp,
gün geceye büründümü, o kurduðu hayalleri de dar aðacýna asar
tepeden týrnaða yine hüzün olurdu. Sevdikleri vardý. Yerlerine kimseleri
koyamadýðý, boþluklarýný dolduramadýðý. Özlemleri vardý herkes gibi.
Bazen kaçýp gitmek ister, ama ardýnda kalanlarý düþünür yine yüreði elvermezdi.
Siyah beyaz bir fotoðraf karesinden, kendi renkleriyle gök kuþaðýnýn
resmini çizmeye çalýþan. Ýçindeki o küçük kýzý yaþatmaya çalýþan bir kadýn.
Bir kadýn vardý kalbi kýrýk yorgun belki birazda ürkek.
Ama aldýðý her nefes için bile þükreden...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.