Sevinme haline bakýp, aynaya
Bir bakmýþ gelmiþsin, hazan çaðýna
Aynada bakarsan, eðer sen kendine
Baktýkça kýzarsýn, sen o aynaya.
Aynalar gülerse, senin karþýnda
Gelmiþsin demektir, gençlik çaðýna
Ama sen bakmýþsan hazan çaðýnda
Kýzarsýn bakýnca, gülen aynaya.
Hele bir kýrýþsýn, güzel yüzlerin
Aynada kendine, bu ben demezsin
Hem bir de dolmuþsa yaþla gözlerin
Aktýkça kýzarsýn, bakýp aynaya.
Dert inse vurur’ da, senin yüzüne
Ýþlerdir o derdin, senin içine
Bakarken aynaya, soluk bir yüzünle
Kýzarsýn geçmiþe, bakýp aynaya.
Bilir’ de Azrail, hazan vaktini
Her gece her gündüz bekler ölmeni
Tanýmaz bilmezken, tam sen geleni
Hiç gerek görmezsin artýk aynaya.
Gelince insana, hazan zamaný
Beklemez aynalar senin bakmaný
Ya gündüz ya gece, nöbet zamaný
Yaklaþýr Azrail, sensiz aynaya.
06 Aðustos 17
Ahmet Yüksel Þanlý er