Mor

Bu gece’de
Yalnýzlýk kokuyor bütün þiirlerim
Bir þairi tutup kirli sakalýndan öpüyorum
Açýk saçýk küfürler giydiriyorum çýplak kadýnlara
Kimliðimi bir yol kenarýna býraktým
Kýzýl saçlarýmdan asýyorum
Bütün günahlarýmý boynuma
Artýk kime dokunsam
Ve hangi þiiri okusam
Hiç birine benzemiyor ellerim
Üþüyorum
Sokaklarda etten ve kemikten insanlar
Kopkoyu bir maske
Her þey sisli
Ve karanlýk
Baktýkça yüzlerine aldanýyorum.

Kahve duvarlarýnda sigara izmaritleri
Buruþturulup atýlmýþ kadýnlar
Sessizce izliyorum uzaktan gölgemi
Ben sanki ben deðilim
Çok uzaðým.

Bir midye kabuðu düþün
Yada bir deniz
Uskumrular
Yüzünün var oluþunu anýmsatan
düz bir çizgiye doðru ilerliyor
Vakit çok geç
Ve ben hiç olmadýðým kadar ýslak
Ve yalnýzým..

Kirpiklerimde göz yaþlarýmdan güverteler biriktiriyorum
Bir kadýn düþün iri göðüslü
Kalýn dudaklý
Ve beyaz
Þimdi daha gerçek
Yüzümde ki mor halkalar..

Ahþaptan elma sepetine nane þekerleri atýyorum
Pas kokusa dönüþüyor hayallerim
Daha çok zayýfla diye sesleniyorum ruhuma
Daha az sev
Ve az düþün
Meðer
Kadýn olmak kolaymýþ bu kadar
Bu gece
En derin acýlarýn hükmettiði bedenimide
sattým bir þaire
Þiir niyetine
Anlayacaðýn yorgunum artýk

Biliyor musun?
Yaðmurlar yaðdýðýnda bu þehre
Ýlk ben öleceðim
Ardýmdan; papatyalarý çok sevmeyi
Unutma..."

Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın: