Zambaklar doðuyordu kaküllerin düþüyor iken kaþýna esrik bakardý gözlerin derinleþince nefes alýþveriþlerin sonra zambaklar dudaklarýnda beliriyordu anakara arayýþýna devam etmenin tam vakti kýyýlarý geçiyordum, bilfiil dil boyunca göðüs uçlarýnda ýslanýyordu bir daha dudaklarým kurusa da, hayat akýyordu oradan çehresinden biraz ýraklaþýnca zambaklar tekrar açýyordu öpecektim habersiz olduðun ilk anda ayaklarýn dikkat daðýtýyordu sürtünüyordu on parmak boyunca topuklarýn birleþtiðinde ortaya çýkan se harfi avuçlarým arasýna alana kadar serbestlerdi ne zaman ki avuçlarým arasýna aldým iþte o zaman bir zambak daha açýverdi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Güney Güneyan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.